W dzisiejszym świecie coraz więcej mówi się o zaburzeniach natury psychicznej, takich jak np. depresja. Wciąż istnieją jednak choroby, o których wiedza nie jest aż tak rozpowszechniona w społeczeństwie. Należy do nich między innymi osobowość histrioniczna – jakie są jej objawy i jak na nie reagować? Odpowiedzi znajdziesz w poniższym artykule. Przeczytaj, aby dowiedzieć się więcej na ten temat!
Objawy osobowości histrionicznej
Wśród znanych ludzkości zaburzeń osobowości, typ histrioniczny wyróżnia się swoją charakterystyką. Jednym z głównych objawów jest płytka i chwiejna emocjonalność, przejawiająca się ciągłymi nieoczekiwanymi zmianami nastroju. Osoby z tą osobowością mogą przechodzić od stanów intensywnej miłości do gwałtownych wybuchów wściekłości. Często ulegają impulsom, mogą też reagować zbyt emocjonalnie i nieadekwatnie do sytuacji.
Integralną częścią codziennego funkcjonowania osoby cierpiącej na zaburzenia histrioniczne jest także dramatyzowanie i teatralność okazywanych uczuć. Brak autentyczności w przeżywaniu emocji jest charakterystycznym objawem tej choroby, podobnie jak ciągłe oczekiwanie aprobaty i uwagi ze strony innych ludzi. Chorzy pragną być w centrum zainteresowania, co często powoduje, że występują u nich prowokacyjne zachowania o podtekście seksualnym oraz manipulacja w relacjach.
Przedstawianie żądań, roszczeń i pretensji w kontaktach z innymi, interpretowanie relacji jako bliższych niż są w rzeczywistości, brak głębszych więzi – to kolejne objawy definiujące histrioniczne zaburzenia osobowości. Należy do nich także egocentryzm, nieuwzględnianie potrzeb innych, przesadnie ekspresyjny sposób mówienia oraz niski poziom tolerancji na krytykę.
Skąd się bierze histrioniczne zaburzenie osobowości?
Znasz już szereg objawów, które charakteryzują histrioniczne zaburzenie osobowości. Skąd jednak się ono bierze i czy można w jakiś sposób reagować, aby uniknąć rozwoju choroby? W pewnym sensie tak, ponieważ jej przyczyn badacze upatrują w rodzicielskim stylu wychowania.
Istnieje większa szansa na rozwój zaburzenia osobowości histrionicznej, jeżeli rodzice za rzadko krytykują dziecko i nie dają mu do zrozumienia, kiedy postąpiło niewłaściwie. Jeżeli będą różnie reagować na te same zachowania, tzn. raz je karać, a raz nagradzać, również wzrasta ryzyko wystąpienia wyżej wymienionych symptomów. Na rozwój zaburzeń wpływa także obojętność rodziców i związany z tym deficyt miłości i uwagi – powoduje to u dzieci myślenie, że jeśli będą reagować na mamę czy tatę przesadnie emocjonalnie, to uda im otrzymać od nich upragnioną atencję.
Prowokacyjne zachowania o podtekście seksualnym są częstym objawem u osób pochodzących z rodzin przemocowych lub z problemami alkoholowymi. Dziecko, chcąc obronić się przez brutalnością rodzica, może reagować zwiększonym urokiem i przesadnie “słodkim” zachowaniem.
Badania nie wskazują jednoznacznie, aby genetyka i dziedziczenie miały definiujący wpływ na rozwój tej choroby. Warto wspomnieć, że występowanie objawów jest często ściśle związane z niskim poczuciem wartości osoby chorej.
Może Cię zainteresować również: Leczenie zaburzeń osobowości Poznań
Czy zaburzenia histrioniczne można leczyć?
Chociaż jest to złożony i skomplikowany proces, leczenie tego typu zaburzeń osobowości jest możliwe. Na początek konieczna jest diagnoza kliniczna, postawiona przez specjalistę. Bywa to utrudnione, ponieważ typ histrioniczny ma często podobne objawy do innych schorzeń natury psychicznej, jednak doświadczony psychiatra poradzi sobie z tym wyzwaniem.
Kluczową rolę w procesie leczenia odgrywa psychoterapia – najczęściej nurt psychodynamiczny, poznawczo-behawioralny lub interpersonalny. Jeżeli symptomy są szczególnie nasilone, może być wdrożone również leczenie farmakologiczne. Kompleksowe podejście terapeutyczne daje szansę na poprawę jakości życia chorego.
Zaburzenia osobowości histrionicznej
Jak w przypadku innych chorób natury psychicznej, zaburzenie osobowości histrionicznej może utrudniać życie zarówno osoby chorej, jak i jej otoczenia. Jeżeli widzisz u kogoś bliskiego niepokojące objawy, nie bój się reagować i szukać pomocy u specjalisty!